Rumieniec

podwójne siebie-widzenie to walka wewnętrzna
- kocham Ciebie, jako że Ty do mnie
a nie ja za Tobą pełznę.
- jaka głupia, znów te wzloty, za najwięcej dwa dni
smakować będzie łzy, spod siebie wytarte.

ale ja Cię pokochałam, bo mnie słowem dotknąłeś, Ty
Alvaro kobiecej nadziei, Ty
dusza artysty, splamiona zachodnim obyciem, Ty
godny splunięcia, paskudny dręczyciel.

stabilność moją zakłócasz pozorem
tak pięknie obrzucasz kwiaciarnianym okiem,
lecz w myśli Twojej jest krótki wniosek -
zapchaj dziura na luki wieczorne.

tak. mogłeś oznajmić wcześniej,
że dotykasz mapą wilgotne blondynki.
nie zadawaj więcej nadrannych pytań,
czy nie marzę o seksie?

ponoć skromny jesteś w-tych-sprawach
rumienisz się na drobną wzmiankę
jednak na rozładowanie emocji
przyjaciółka zawsze się znajdzie.

Następnym razem, choć takiego nie będzie
nie mów, że jestem głupia i sztywna
kiedy zero wyjasnień.
Nie podczepiaj pod siebie, nie tresuj jak pieska.

przez antydekalog nie dołożysz mnie do stosu koleżanek
bo nie wiesz, że co ranek proszę o Twoją porażkę.