"Helikopter" - Łuaksz Rajmund Krawczyński

próbuję zniknąć

między pestką brzoskwini skórką pomarańczy a pustką

próbuję wcisnąć

głupim nadzieję słabym miłość chorym nieskończoność

się kotem za kaloryfer

i wszystko

wystukuję palcami szaloną melodię na blacie biurka

podobno są piękne i smukłe

idealne do fortepianu

nazwę syna Fryderyk

niech i on dźwiga to jarzmo

próbuję trzymać

narowisty rozum w ryzach

rozwidlony język na wodzy

się barierki na schodach
i nie upaść

idę w dół
patrzę
tężeję

i staję

jak helikopter w ogniu