Opinia p. S. Jurkowskiego na temat wiersza "Zielono" - Izabeli Paluch

"Zielono" - Izabela Paluch

Przymyka oczy jak szafiry
Zielono mi…
Nagle błysk rzeczywistości
Wydobywa ze słodkich oparów
Smukłe palce
Nauczyciela wertujące
Bezduszny dziennik pełen glonów
Moja męka…
Jak mała muszka
W pajęczynie
Próbuję zerwać
Sieć pytań
Oblepiających mój
Umysł…
Zielona jak
Szczypiorek na wiosnę
Zielone ściany…
Zielone paprocie…
Zielone jabłko
A w głowie zielona pustka

Nie potrafię… usunąć zieleni
Twoich oczu z mojego
Zielonego serduszka


Opinia:

Do „zielonych paproci” nawet zgrabny wierszyk. Logicznie zbudowany, ma swój nastrój. Potem zaczyna się psuć (zbyt długa wyliczanka), a sam koniec infantylny. Dobrze by było go przerobić, a przynajmniej w przyszłości pisać z większym wyczuciem pointy.

Stefan Jurkowski