Poganiam ze wszystkich sił
leniwe zwierzę czasu
nieprzeliczone stada minut
przeprawiam na drugi brzeg
Jak niewidoczny pyłek
strzepuję z ramienia dzień
cicho domykam drzwi
za odchodzącym Słońcem
Dziurkę od klucza
zatykam gwiazdą
na nocnym niebie sufitu
zapalam księżyce powolnych myśli
Ubrana w skórę
czekam
aż spłynie ciemność
i przyniesie ten zapach
9 paź 2009
,,Ten zapach” - Emma Ernst
Kategoria:
Emma Ernst
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz