Czyżby dorosłość?

dorosnę kiedyś
do melodii życia zanim
wyblaknie atrament dorosnę
do prawdziwej poezji
*

dorosłam.
i co z tego jeśli
mama nadal nie może
porozumieć się z ojcem
a mnie zamknęli oczy
na nieprawidłowości

kiedy zaczęłam
chodzić innymi drogami
nie chcieli żebym
uczyła się latać

dorosłam.
i po co
skoro nadal nie umiem
suszyć atramentowych ścian
podobno brak mi czasu na poezję
twierdzą znawcy
nie pytając nikogo o zdanie
a ja nie lubię się kłócić
dlatego znikam
między słowami


poezja wraca czasem
w przeżyciach bez świateł
rośnie w zakamarkach
mądrzejsza o każdy dzień

dorasta razem ze mną



*Niedorosłość nie boli